Recent schreef ik een blog over vraagverlegenheid; waarom hulp vragen niet eenvoudig is. Terecht kreeg ik van enkele lezers de vervolgvraag: ‘Hoe kan ik mijn hulp zo aanbieden dat de ander het wél wil aannemen en erbij gebaat is?’ In deze blog geef ik hier antwoorden op.

De drang tot het helpen van een ander zit in iedereen. Vanuit de evolutie hebben we al ervaren dat iemand helpen je een goed gevoel geeft. Je voelt een beloning. En vooral vroeger was het zo dat als je iemand anders hielp, je dan zelf ook de grootste kans had om te overleven. Helpen dus om op een later moment te kunnen ontvangen.

Helemaal nu, in tijden van corona, zien we dat helpen gewaardeerd wordt. Helpers worden massaal bedankt in reclamecampagnes bijvoorbeeld. En ook in het klein merken we dat je als helper geliefder wordt. Tegelijk geeft helpen mensen een doel en structuur en het maakt je wereld groter. Iemand helpt vanuit empathie of omdat je het lijden van de ander herkent. Helpen biedt een bepaalde controle: als ik help, gaat het precies zo als ik voor ogen heb. De koffie smaakt zoals ik ‘m graag drink. Dit klusje wordt geklaard zoals ik het graag zie. Kortom: je hebt als helper in de meeste gevallen invloed op de situatie.

Er zijn dus verschillende redenen waarom iemand zijn of haar hulp aanbiedt. Realiseer je echter dat het voor sommige mensen heel moeilijk is om hulp aan te nemen. Bijvoorbeeld omdat ze bang zijn dat ze er iets voor terug moeten doen. Meer redenen beschrijf ik in deze eerdere blog.

Maar hoe geef je dan zodat het voor de ander nog steeds prettig is? Als je onvoorwaardelijk en afgestemd geeft, dan zorg je ervoor dat het voor de ontvanger fijn is om geholpen te worden. Een aantal aandachtspunten hier;

• Stel je als gever gelijkwaardig op ten aanzien van de ontvanger. Gelijkwaardigheid is de basis van het geven;
• Geef de ander wat hij/zij nodig heeft, laat zijn/haar behoefte leidend zijn. Dit kan wat anders zijn dan wat jij dacht te moeten geven;
• Voorkom dat de ander zich ongemakkelijk gaat voelen door jouw hulp (geef iets dat aansluit bij de behoefte van de ontvanger, zodat er geen schuldgevoel of schaamte ontstaat);
• Voorkom dat je door het geven de privézone van iemand binnen komt. Zorg dat de ontvanger de regie houdt (stel vragen als: Hoe wil jij dat ik het aanvlieg? Waar gaan we het over hebben?);
• Het mooiste is als de ontvanger ervaart dat je plezier hebt in het geven, zonder dat de ander hier iets voor hoeft te doen of laten zien;
• Geef de ander ook de ruimte om iets terug te doen (geef de ander de kans om balans te brengen in de relatie).

Kortom: hulp aanbieden vraagt aandacht. Hoe lief en oprecht je intenties ook zijn, op de ontvanger kan dit anders overkomen. Dat is zonde, want jullie zouden best eens een goede ‘match’ kunnen zijn.

Ik schreef deze blog om meer inzicht te geven en bewustwording te creëren rond het thema hulp bieden. Mijn kennis en ervaring deel ik graag met mensen en organisaties die zich afvragen waarom er niet meer wordt gedaan met hun geboden hulp.

Petra van der Horst
Kwetsbaarheid in de wijk