Er wonen steeds meer mensen met een psychische kwetsbaarheid in de wijk. Gedacht vanuit inclusie is het belangrijk dat deze inwoners hun weg en plek vinden in de buurt. Dat ze zich geaccepteerd voelen en mee kunnen doen in de buurt en wijk. Geen eenvoudige opgave; enerzijds omdat mensen een psychische kwetsbaarheid vaak zelf het contact met hun buren niet zoeken vanwege schaamte of angst. Maar ook bij buurtbewoners is er angst voor hun sociale veiligheid en zijn er vooroordelen.
Een deel van de mensen met een psychische kwetsbaarheid wordt begeleid door zorgorganisaties. Maar zij kunnen niet alles opvangen en zorgen er niet per definitie voor dat iemand zijn/haar plek vindt in de buurt. Daarvoor is meer nodig: een buurt en wijk die bereid is om open te staan voor inwoners die anders zijn.
Wvggz
en Wet Zorg en Dwang
Gemeenten hebben de uitdaging om inclusie in de wijk te bevorderen. Voor kwetsbare
en voor niet-kwetsbare inwoners. Vanaf 1 januari 2020 gaat de Wet verplichte
ggz (Wvggz) en de Wet Zorg en Dwang van kracht. Deze regelgeving heeft grote
gevolgen voor de gemeente en voor kwetsbare inwoners en hun omgeving. De in- en
uitvoering van beide wetten zal ontegenzeggelijk zijn weerslag vinden in wonen,
(samen)leven en omgaan met elkaar in buurten en wijken met veel kwetsbare
inwoners. De wetgeving kan er voor zorgen dat de positie van mensen met een
kwetsbaarheid en de vooroordelen en angsten bij buurtbewoners onder druk komen
te staan. Gemeenten hebben de verantwoordelijkheid
om zowel mensen met een psychische kwetsbaarheid als mensen die dat niet hebben
serieus te nemen, te weten wat er onder hen leeft en ze op een goede manier met
elkaar kunnen laten samenleven. Dit gaat niet vanzelf en vraagt om
betrokkenheid en actie vanuit de gemeente.
Meedenken met gemeenten
Ik heb veel kennis en ervaring over wat leven en meedoen in de wijk betekent
voor mensen met een psychische kwetsbaarheid. Ook ken ik de gedachten en ervaringen
van buurtbewoners ten opzichte van deze (nieuwe) buren. Gemeenten staan voor de
uitdaging om mensen hun weg te laten vinden in de wijk. Ze hebben enerzijds te
maken met kwetsbare inwoners, maar ook met wijkbewoners die weerstand hebben en
problemen ervaren. Beide groepen zijn primair inwoners van de gemeente. Dus de
gemeente heeft de taak om voor beide aandacht te hebben!
Heel graag denk ik met gemeenten mee over dit vraagstuk. En over hoe de nieuwe Wet verplichte ggz (Wvggz) en de Wet Zorg en Dwang tot uitvoer komen. Wat betekent dit voor mensen met een kwetsbaarheid? Voor buren? Voor professionals die hun werk doen in de wijk? En welke acties zijn nodig voor gemeentelijk beleid; hier heb ik concrete ideeën over. Waarbij ik altijd ruimte en aandacht heb voor alle inwoners. Het implementeren van een nieuwe wet is één, maar nadenken wat dit betekent voor verhoudingen in de buurt is een tweede. Heel graag ga ik in gesprek met wethouders, beleidsmedewerkers en de gemeenteraad over dit vraagstuk.
Wilt u weten wat ik kan betekenen, maak dan een vrijblijvende belafspraak met mij.
Petra van der Horst
Kwetsbaarheid in de wijk
Recente reacties